این است رسم مردمان زبان نا فهممان
خالی می کنندت،خالی و پوشالی
خالی از زمین،از آسمان
...قلم می شکنند،روح می درند
سرکوب،سرکوب،سرکوب
و در مغزت صدایی است
صدای دارکوب
دارکوب ذهن تو،نه
دارکوب روح تو
دارکوب روح من
روح ما
تق،تق،تق
و سوراخی به بزرگی قبر
Posted by ققنوس at 9:34 PM
3 comments:
darkob ke sahle kermha mokh mikhorand
بگذار خالی ات کنند
تو پر خواهی شد
از احساسی که برای مبارزه خواهی یافت
بگذار بشکنند هر چه را که خواهند
آنها کاری با کسی ندارند
تنها با خودشان کار دارند
همین که صاحب روح تو نیستند
برایت نعمت بزرگییست
اشتباه نکن
روح ِ تو صاحبی قدرتمند دارد
و نگهبانی هفت تیر به دست
آنچه سوراخ می شود
تکه ای از آسمان است
همان جایی که آن آدمها از آنجا هبوط کرده اند به زمین
سوراخی به بزرگی قبر
آنها عروج نخواهند کرد
روح تو برای آنها در رنج است
و گرنه روح تو
تکه های پیوسته ای از نور و روشنائی ست.
و قلمت مقدس .
sry,moddaty nabo0dam mariz bo0dam....
be bozorgye yek ghabrestan....por a ghabrhaye khali....
Post a Comment